Πρόκειται για ένα ερευνητικό έργο που πέρα από τη συνταγματική προσέγγιση της καλωδιακής τηλεόρασης, αναλύει ενδελεχώς και με μεγάλη μαεστρία το πολύπλοκο θεσμικό πλαίσιο της μαζικής επικοινωνίας στην Ελλάδα, συνολικά. Και με την έννοια αυτή, αποτελεί ένα πολύτιμο βοήθημα για κάθε ερευνητή που θα ήθελε να εντρυφήσει στα νομικά ζητήματα της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης.
Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε, για πρώτη φορά, πριν από 33 χρόνια και αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη προσέγγιση μιας νέας επιστημονικής πειθαρχίας, της Νομοθέτησης.
Το βιβλίο του Γιάννη Ζ. Δρόσου εξετάζει ολιστικά τη θέση των πολιτικών κομμάτων στην ελληνική συνταγματική τάξη, μετά την (πρόσφατη κατά τον αρχικό χρόνο έκδοσής του) εισαγωγή στο ελληνικό Σύνταγμα ειδικής διάταξης (άρθρο 29 του Συντάγματος) που διέπει τα της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα.
Η επανέκδοση της ανά χείρας συλλογής εννέα μελετών του Ίωνος Κοντιάδη εξακολουθεί να είναι πολύτιμο εργαλείο για τον σύγχρονο δημοσιολόγο, υπογραμμίζοντας παράλληλα το μέγεθος της απώλειάς του, τόσο για το ελληνικό δημόσιο δίκαιο, όσο όμως – ακόμη περισσότερο – και για την επιστήμη της πολιτειολογίας στη χώρα μας.
Το «Συνταγματικό Δίκαιο» του Δημήτρη Θ. Τσάτσου, παρότι τρίτομο, συνιστά την επιτομή της επιστημονικής και παιδαγωγικής πτυχής της πολύπτυχης προσωπικότητάς του.
Η μονογραφία του Φίλιππου Σπυρόπουλου για το δικαίωμα αντίστασης κατά το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος μπορεί να χαρακτηριστεί σήμερα, 35 χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευσή της, ως ένα κλασικό έργο της σύγχρονης ελληνικής συνταγματικής θεωρίας.
«Σου λέω μία λέξη: Αμφισβήτηση. Γράψε μου τι σημαίνει για σένα αυτό» είπε ο τότε διευθυντής της εφημερίδας Τα Νέα, Γιάννης Καψής, στον Δημήτρη Τσάτσο, φυτεύοντας τον σπόρο που οδήγησε τελικά όχι απλώς σε ένα κείμενο στην εφημερίδα, αλλά στο παρόν βιβλίο.
Στο σύντομο αυτό βιβλίο, ο Δημήτρης Θ. Τσάτσος αναλύει με αιχμηρό λόγο τις περιπέτειες της εσωκομματικής δημοκρατίας υπό συνθήκες ιδιωτικοποιημένης πολιτικής.
Στον Πολιτικό και Επιστημονικό Λόγο, ο Δημήτρης Θ. Τσάτσος αναζητεί και επιχειρεί να αποσαφηνίσει την έννοια του λόγου, στη συνέχεια προσεγγίζει την έννοια της δημοκρατίας, ενώ ακολούθως στρέφει το ενδιαφέρον του στις έννοιες του πολιτικού λόγου και επιστημονικού λόγου, για να ενοποιήσει τη σκέψη του στο καταληκτικό ερώτημά του που είναι η σχέση μεταξύ τους και με τη δημοκρατία.
Η μονογραφία της επίκουρης καθηγήτριας Φερενίκης Παναγοπούλου αποτελεί μία νηφάλια και εμπεριστατωμένη διεπιστημονική προσέγγιση των προβλημάτων που θέτει η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού υπό συνθήκες πανδημίας, τόσο από τη σκοπιά της συνταγματικής επιστήμης όσο και υπό το πρίσμα της βιοηθικής.
Θέλετε να έχετε πρόσβαση στα νέα e-books και τεύχη του epoliteia.gr νωρίτερα από κάθε άλλον;
Σας ενδιαφέρει να ενημερώνεστε άμεσα για τις νέες δημοσιεύσεις;
Αν ναι, τότε εγγραφείτε στο newsletter μας!
